Stotteren is een stoornis in het vloeiende verloop van de spreekbeweging. We kunnen dit onderscheiden van het gewone onvloeiend spreken doordat de woordeenheid onvrijwillig en ongewild wordt doorbroken. Stotteren kan zich uiten in het herhalen van klanken of woorddelen, het aanhouden van klanken of het blokkeren bij het op klanken. Bovendien gaan deze stottermomenten vaak gepaard met bijkomende gedragingen en negatieve emoties. Dit kan resulteren in spreekangst of vermijdingsgedrag. Stottertherapie, volgens de sociaal-cognitieve gedragstherapie, richt zich zowel op de uiterlijke als innerlijke componenten van het stotteren.
Wanneer er therapie opgestart wordt i.f.v stotteren, worden de ouders uitgenodigd tot het volgen van een oudercursus. Op deze manier wordt het succes van de therapie vergroot.